Wszyscy popełniamy błędy.

Życie jest jak Jenga. Raz zrobisz coś źle i wszystko się wali.

 

Podobno ludzie dzielą się na tych, którzy popełniają błędy, i na tych, którzy się do nich nie przyznają. Jednak nie ma na świecie człowieka, który by błędu nie popełnił.

 

Jesteśmy ludźmi. Jesteśmy tylko ludźmi. Nie jesteśmy nieomylni.

 

Każdy z nas ma inną definicję błędu. Dla jednych błędem będzie napisanie ,,ona wyszedła”, dla innych zły wybór partnera życiowego. Jeszcze inni za błąd uznają brak przecinka gdzieś w zdaniu.

 

Ty kontra świat

Czas leci bardzo szybko. Wszystko, co wokół nas jest, przemija. Za szybko. Nie mamy czasu na analizowanie błędów i porażek z przeszłości, bo mamy kolejne przeszkody do pokonania. I nie możemy popełnić kolejnego błędu.

 

Współczesny świat wymusza na nas jak najdoskonalszy wizerunek. Chwalimy się sukcesami, porażki zamiatamy pod najgłębsze czeluście dywanu. Nie możesz okazać słabości, popełnić błędu publicznie, bo spadniesz ze społecznej hierarchii. I co sobie inni pomyślą?

 

Ty i twój pies. Homo sapiens i Canis lupus familiaris. Oboje macie niesamowitą inteligencję, którą wykorzystujecie jednak w sposób zależny od waszego gatunku.

Jeżeli nie udaje ci się nauczyć psa jakiejś sztuczki, to znaczy, że popełniasz błąd. Jeżeli dorosły pies załatwia się w domu, to znaczy, że popełniłeś błąd w szkoleniu jego jako szczeniaka (wykluczając wszelkie powody zdrowotne itp.).

 

Fluffy jest psem idealnym. Jak każdy pies. I jak niemal każdego psa, zepsuł go jego właściciel. A raczej właścicielka.

 

Patrząc na wszystko, co robiłam w z Fluffym w dalekiej przeszłości, widzę mnóstwo błędów. Gdyby teraz w moje ręce wpadł kilkunastotygodniowy szczeniak, szkoliłabym go zupełnie inaczej niż kiedyś Fluffka. Teraz, po ponad 3 latach, widzę konsekwencje. Stare błędy dają o sobie znać. Czy to zła nazwa dla jakiejś komendy, czy źle zinterpretowane sygnały.

Nie jestem trenerem. Z resztą, oni też popełniają błędy. Czasem na treningach otrzymuję informacje od jednego trenera, które są sprzeczne z tym, co mówi drugi. A żadna z nich przy okazji nie zgadza się ze zdaniem jakiegoś profesjonalnego szkoleniowca, który napisał o tym całą książkę.

 

Za szczenięctwa Fluffka, chciałam dla niego jak najlepiej. Jak zawsze. Szkolenie opierałam na innej wiedzy niż jest teraz, bo wtedy nie była ona jeszcze aż tak dostępna dla przeciętnego zjadacza chleba. A przynajmniej do mnie nie dotarła. Właściwie dotarła. Z opóźnieniem.

 

Błędy, porażki, przegrane

Ostatnio otrzymałam komentarz do artykułu o naszych początkach w psich sportach. ,,Jestem pod wrażeniem, ten pies umie chyba wszystko”.

 

Ja, która biczuję się w myślach za popełnione błędy, nie dowierzałam, że ktoś mógłby napisać coś takiego.

 

Fluffy umiałby wszystko. Umiałby. Umiałby nie obsikiwać wszystkiego, co mu wpadnie w oczy na spacerze, umiałby prawidłowo równać do nogi, umiałby nie mylić outów z in-inami. Umiałby to, gdyby trafił do doświadczonego trenera, który wiedziałby, jak postępować z psem.

 

Stety niestety, trafił na mnie. Patrząc na niektórych właścicieli, dochodzę do wniosku, że nie jestem taka zła. Ale też nie jestem najlepsza. Mimo największych, najszczerszych chęci, popełniam błędy. Czasami kilka razy z rzędu.

 

Po prostu być.

Czy to źle napisane sformułowanie w poście na blogu, czy to o jedno zdanie za dużo podczas bardzo delikatnej rozmowy.

Należę do tego typu ludzi, który nie cierpi błędów. Każda pomyłka to dla mnie koniec świata, i mimo moich prób powstrzymania tego naturalnego biegu rzeczy, nie zawsze się tu udaje niemal nigdy mi się to nie udaje.

Należę również do tego typu ludzi, który błędy popełnia często. Zwykle to jakieś duperele czy pierdoły, ale jednak popełniam.

 

Pomimo tego, że popełniłam w cholerę błędów, pomimo tego, że większość z nich cały czas sobie wyrzucam i jestem przez nie zła na siebie. Pomimo tego, patrzę na błędy pozytywnie.

Sztuką nie jest nie popełniać błędów, sztuką jest wyciągać z nich wnioski. Nie zwracaj uwagi na sam błąd – zobacz, co przyczyniło się do tego, że twoja porażka nie jest sukcesem.

Po prostu bądź, po prostu żyj. Naturalnym aspektem życia jest samodoskonalenie się. Krocz dumnie przed siebie. Pamiętaj, że błędy są największym fundamentem doświadczenia, które potem przekłada się w osiągnięcia.

 

Co właściwie chcę teraz przekazać? Aby patrzeć na błędy jako na coś pozytywnego. Na przykład – Fluffy. Wiem, co zrobiłam źle w jego wychowaniu. W przyszłości już nie popełnię tych błędów, a kolejny pies, który trafi w moje ręce, będzie miał lepsze wyszkolenie. Kolejny zwierzak, kolejne większe sukcesy, mniej błędów.

Nawet, jeżeli jakiś błąd wydaje się ogromny. Nie do pokonania. Pamiętaj – wszystko będzie dobrze. Bo im większy błąd, tym więcej nabierasz doświadczenia i życiowej mądrości.

 

Przecież wszyscy popełniamy błędy. Bo błądzić jest rzeczą ludzką. Ale bez błędów, ludzkość nie byłaby w tym miejscu, gdzie jest teraz.

 

Nie da się żyć bez ponoszenia porażek w jakiejś dziedzinie, chyba, że żyje się ostrożnie, jakby się w ogólne nie żyło – co z kolei stanowi porażkę na całej linii.

~J.K.Rowling